Al drie jaar heb ik jullie over mijn missies in december verteld.
Ook dit jaar vertel ik wat ik als Kerstengel mag doen in deze speciale maand.
In de afgelopen week gluurde ik al een paar keer bij haar door de ramen.
Vandaag ben ik er weer.
Ik zie haar zitten, een hoofd vol zorgen maar een hart vol liefde voor de mensheid.
Haar kleding is oud en afgedragen.
Ik huiver, het is koud en guur.
Het weer weerhoudt me er niet van om verder te lopen.
Bij de bushalte wacht ik op de bus die me naar het dorp brengt waar een huis staat waar ik ook al vaker naar binnen heb gekeken.
Het is druk in de bus, mensen hebben hun handen vol met tasjes van winkels in de stad.
Ik vermoed dat in veel van die tasjes kerstcadeautjes zitten en nieuwe kleding voor de Kerst.
Het maakt me blij dat deze mensen de moeite hebben genomen hun inkopen in winkels te doen en ze niet voor het gemak van online winkelen hebben gekozen.
Ik gun het de ondernemers dat er bij hen gekocht wordt.
Ik zie graag de winkels in het centrum blijven.
Ieder jaar in december zijn de etalages mooi versierd, het geeft de mooie binnenstad zoveel sfeer.
Ik stap uit en loop op mijn gemak naar het huis waar ik vanavond naar binnen wil gluren.
Een Audi A8 passeert me met hoge snelheid.
Wat een haast.
Wanneer ik de hoek om ga zie ik het mooie huis staan, de Audi staat er op de oprit.
Er stapt een vrouw uit, goed gekleed.
Goede smaak zie ik, een dure smaak ook.
Mobiele telefoon aan haar oor, ik hoor haar zeggen:
“Kun je naar buiten komen om te helpen met de pakjes?”
Even later gaat de voordeur open, een vermoeid ogende man komt naar buiten.
Ze zeggen niets tegen elkaar, zij geeft hem diverse tassen aan en legt nog wat pakjes in zijn armen.
Hij loopt het huis in, zij wacht tot hij terug komt.
Dit herhaalt zich nog een aantal maal tot alle pakjes binnen zijn.
Ook de man en vrouw zijn binnen.
Ik loop nog een rondje door de buurt met mooie huizen, eer ik terug ga.
De gordijnen zijn dicht, voor mij geen probleem ik kijk overal dwars doorheen.
Ik heb geen deur nodig om binnen te gaan aangezien ik ook overal dwars doorheen kan.
De goed gekapte blondine is bezig pakjes onder de grote kerstboom te leggen.
Ik ga in een van de grote fauteuils bij de openhaard zitten, daar zie ik haar goed.
Inmiddels ligt er al een behoorlijke stapel prachtig ingepakte pakjes.
"Waar is die man?"; vraag ik me af.
Ik sta op en loop de hal in, waar ik de trap naar de bovenverdieping op ga.
Ik hoor hem praten, ik ga op het geluid af.
In een kamer zie ik hem zitten achter een groot antiek mahoniehouten bureau, telefoon aan zijn oor.
Met een vermoeid gebaar strijkt hij door zijn haar;
“De deal wil ik voor Kerst rondhebben.
Er is veel geld mee gemoeid.
Als het lukt dan maken we ook dit jaar weer een flinke klapper.
Dan hebben we wederom een goed verhaal om het jaar mee af te sluiten.
Het maakt ons nog aantrekkelijker voor andere partijen om met ons in zee te gaan.
Ik reken er op dat je het regelt.”
Zonder te luisteren naar wat degene aan de andere kant van de lijn daarop te zeggen heeft, verbreekt hij de verbinding.
Hij is doodmoe, maar tegelijkertijd opgewonden omdat dit een miljoenendeal is.
“Als het doorgaat dan neemt hij Sabine mee naar de Bahamas.
Hij voelt dat hij een vakantie nodig heeft.
Zon en even niks doen daar verlangt hij naar.
Hij zal zijn secretaresse morgen vragen alvast wat uit te zoeken.
Een vijf sterren accommodatie met voldoende wellness mogelijkheden, dat houdt Sabine wel bezig.
Meteen een mooi kerstcadeau voor haar, dan hoeft hij daar ook niet meer op uit.”
Ik heb voor vandaag genoeg gezien.
Ik sta weer voor het raam bij de vrouw waar ik gisteravond als eerste langs ging.
Vandaag ga ik het huis maar eens naar binnen.
Dieneke zo heet de vrouw, zit aan tafel, ze is druk bezig met het schrijven van kaartjes.
Ze plakt er een hartje op.
Ah, ik zie het nu daar was ze de laatste weken zo druk mee.
Er ligt een stapeltje zilverkleurige papieren hartjes op tafel.
Ik pak een kaartje en lees:
“Lief mens,
Voor u heb
ik slechts één wens.
Een klein lichtpuntje om de donkere dagen wat lichter te maken
En wat geld zodat u iets kunt kopen dat u goed zal smaken
Fijne Feestdagen en een gezond 2018!
Liefs, van een Kerstengel”
Ik zie dat haar man het kaartje samen met een waxinelichtje en een biljet van 20 Euro in een enveloppe doet.
Er ligt een stapel van minstens 100 enveloppen.
Wat een gulheid.
Ik kijk terug in het afgelopen jaar, ik zie hoe Dieneke zuinig met haar geld omgaat.
Ze koopt alleen aanbiedingen in de supermarkt en aan kleding en schoenen besteden ze niet veel geld.
Van hun beider salarissen legt ze elke maand geld weg.
Geld dat ze gebruikt om anderen een extraatje te kunnen geven.
Ik kijk naar de enveloppen en de hartjes op de kaartjes waar ik helder wit licht van zie afstralen.
Hetzelfde licht dat om Dieneke en haar man heen hangt.
Ik voel hun liefdevolle hart en warme energie.
Wat een mooie rijke mensen zijn dit.
In het huis van Sabine gaat het er anders aan toe daar worden geen kerstkaarten geschreven, voorbedrukte kaarten worden door de secretaresse van haar man verstuurd.
Er wordt geen liefdevolle energie bijgevoegd.
Sabine loopt net op de trap als de voordeurbel gaat, als ze deur opent staat er een sjofel geklede man.
Ze doet een stap achteruit omdat ze bang is dat de man stinkt.
“Mevrouw, ik heb al een paar uur gelopen, ik ben de weg kwijt en heb het ontzettend koud.
Mag ik hier even opwarmen en heeft u misschien iets warms voor mij te drinken?”
Sabine kijkt hem afkeurend aan:
”Wat een brutaliteit.
Die man komt er echt niet in, daar begin ik niet aan.
Je hoort zulke rare verhalen tegenwoordig.”
De man stampt ondertussen met zijn voeten in een poging ze wat op te warmen, hij kijkt haar vragend aan met zijn heldere blauwe ogen.”
“Sorry, daar begin ik niet aan, ik moet zo weg.
Probeert u het maar ergens anders.”
De man kijkt haar teleurgesteld aan en vraagt:
“Mag ik wel even gebruik maken van het toilet?”
Sabine zucht en zegt:
“Ik heb haast en moet weg, probeert u dat ook maar ergens anders of doe het in de bosjes zolang het maar niet in onze tuin is.”
Ze sluit de deur.
Ik kijk terug in het afgelopen jaar, ik zie in een snelle film hoeveel feesten Sabine en haar man hebben bijgewoond.
Het ene nog chiquer dan het andere.
Er waren ook een aantal benefietavonden.
Vaak wisten ze niet eens voor welk goed doel de avond was en gingen ze er chique gekleed naar toe, alleen maar om gezien te worden.
O ja, ze gaven gul maar alleen omdat ze graag hoorden hoeveel ze gegeven hadden en dat ze vooral meer wilden geven dan anderen.
Ik zag de cheques met daarop bedragen van vijf of zes cijfers, die ze uit hun naam overhandigden.
Wat ik bij de cheques niet zag was het heldere witte licht zoals bij de kaartjes van Dieneke.
Ook bij Sabine en haar man zag ik dat witte licht niet noch voelde ik warme energie.
Kilte dat was wat ik voelde.
Dieneke wil net een kaartje in een enveloppe doen als ze opschrikt van de deurbel.
Als ze de deur opendoet staat er een man, hij ziet er vermoeid uit.
“Wat kan ik voor u doen?”; vraagt Dieneke.
“Mevrouw ik heb al een paar uur gelopen, ik ben de weg kwijt en heb het ontzettend koud.
Mag ik hier even opwarmen en heeft u misschien iets warms voor mij te drinken?”
Dieneke doet een stap opzij en zegt vriendelijk tegen de man:
“Natuurlijk, komt u gauw binnen, dit is geen weer voor een lange wandeling.
Hangt u hier uw jas maar op.”
De man volgt haar als ze de kleine knusse woonkamer binnenloopt.
Hij wrijft in zijn handen en voelt de warmte van de woonkamer, maar meer nog voelt hij de warmte van Dieneke.
“Gaat u lekker zitten, hier heb ik nog een fleecedeken die u om kunt slaan.
Ik ga een lekkere beker warme chocolademelk voor u maken.”
De man kijkt haar met zijn helder blauwe ogen dankbaar aan.
Als Dieneke terugkomt met de chocolademelk heeft ze ook een plattegrond bij zich
Ze buigen zich er samen over en zoeken naar de straat waar hij moet zijn.
“Dat is best nog een stukje lopen, dat gaat u niet meer doen.”
Ze pakt haar telefoon en toetst een nummer in.
Hij hoort haar een taxi bestellen.
Daarna loopt ze naar de kast en pakt er een enveloppe uit.
“In deze enveloppe zit 20 euro, dat moet genoeg zijn voor de taxi.”
“Dat kan ik niet aannemen mevrouw, u bent al zo aardig voor mij geweest.”
Ze duwt hem de enveloppe in zijn hand en zegt:
“In december maak ik graag mensen blij en u bent daar één van.”
Als de taxi voor de deur staat, laat ze hem uit.
Terwijl hij weg loopt draait hij zich nog even om, hij kijkt haar doordringend aan met zijn helder blauwe ogen.
Hij ziet een liefdevolle warme vrouw staan met een prachtig aura om zich heen.
Op Kerstavond ga ik nog eens kijken bij Sabine en haar man.
Ze stappen chique gekleed, de Audi in.
Ik ga achter hen aan.
Ze lopen bij een duur restaurant waar mooi gedekte tafels staan, naar binnen.
Chique geklede kille mensen begroeten hen met wat kussen in de lucht.
Zoveel geld is hier vertegenwoordigd maar tegelijkertijd is men arm.
Ik zit aan een tafel schuin tegenover hen, ik kijk Sabine doordringend met mijn helder blauwe ogen aan wanneer ze mijn kant uit kijkt.
Even zie ik verwarring op haar gezicht maar al snel draait ze haar hoofd weg omdat een tafelgenoot haar aandacht vraagt.
Wanneer Sabine en haar man na middernacht thuiskomen, loopt zij meteen de trap op en drinkt hij beneden nog een glas cognac.
Het voelt voor mij kil.
Ik heb genoeg gezien en haast mij naar Dieneke.
Ah, daar zie ik haar fietsen ze heeft een kerstmuts op.
Ze stopt bij een huis en stapt van haar fiets, haar man stapt ook af en houdt haar fiets vast.
Uit haar fietstas haalt ze een enveloppe en een kerstbel.
De bel geeft ze aan haar man.
Wanneer ze de enveloppe in de brievenbus heeft gedaan, belt haar man drie maal.
Daarna fietsen ze snel weg.
Dieneke’s ogen glinsteren van opwinding.
Als ik oversteek kruisen onze blikken elkaar.
Ze kijkt me aan en ik zie verwarring maar misschien ook herkenning.
Dieneke vraag zich af waar ze die helder blauwe ogen eerder heeft gezien.
Ze kan het niet plaatsen.
Ik zie er nu zo anders uit in de gedaante van een goed geklede heer met een lange wollen
jas en een zekere tred.
Een paar uur later zijn ze klaar en zitten ze moe maar voldaan te stralen op de bank, een glas glühwein in de hand.
Een stel dat niet veel nodig heeft en anderen iets gunt.
Zoveel rijkdom zit hier op de bank.
Hun kerstavond is zoals elk jaar geslaagd nu de missie voor dit jaar er op zit.
Ze weten dat er volgende week weer in de krant zal staan dat er ook dit jaar weer enveloppen door een Kerstengel zijn bezorgd.
Dieneke is dan al aan het sparen voor volgend jaar.
Wil jij net als Dieneke en haar man meer vanuit je hart leven maar weet je niet goed hoe dat aan te pakken?
Bij Youve Lifecoaching en Mediumschap kun je terecht voor hulp om je meer open te stellen en vanuit je hart te leven.
Dit kan middels één of meer van de diensten die Youve aanbiedt.
Een aantal van deze diensten is ook mogelijk op locatie, via e-mail, telefoon, Skype of Facetime.
Voor meer informatie kun je terecht op de website of kun je een e-mail sturen.
Referenties van cliënten.
Carola van Haaften is medium, gediplomeerd Life Coach en ervaringsdeskundige angstaanvallen.
Door haar levenservaring en mediamieke gave is zij in staat mensen te begeleiden in hun zoektocht naar
zichzelf en hen inzichten en tools te geven om naar hun kern en innerlijke kracht te gaan.
Over haar ervaringen met angstaanvallen schreef zij het veel gelezen blog 'Kun je van je angst afkomen?'
Zij heeft haar eigen praktijk als medium en Life Coach in Delft:
Youve Lifecoaching en Mediumschap
Youve is een samenvoeging van You en Have, dit staat voor:
JIJ HEBT alles in je om een krachtig persoon te worden.