In December ben ik graag aan het werk.
De sfeer is warmer en mooier.
Ik geniet van de kerstverlichting en versieringen buiten en in de huizen.
Ook dit jaar heb ik, Kerstengel, weer een speciale taak.
Ik haast me door het koude natte weer naar de Hema, op zoek naar spiegeltjes.
Daar zie ik een plank waar spiegeltjes in diverse uitvoeringen liggen.
Ik kies er een paar in een eenvoudige lijst.
Bij de inpakservice in het winkelcentrum laat ik ze in kerstpapier verpakken.
Vanavond ga ik op pad om het eerste pakje weg te geven.
Ik loop door de straat, genietend van de kerstverlichting aan de huizen en in de bomen.
Wat doet men daar toch elk jaar weer ontzettend z’n best op.
“Als alle mensen toch eens altijd licht en warmte zouden
verspreiden……”
Bij nummer 11 bel ik aan.
Er doet een vrouw open, ze heeft harde trekken om haar mond.
“Dag Elisa, ik kom je een cadeautje van de Kerstman brengen.”
De vrouw kijkt me verbaasd aan; “Moet ik u kennen, hoe weet u mijn naam?
Ik ken geen Kerstman.”
Ik leg mijn hand op haar schouder en zeg rustig:
“Elisa, iedereen kent toch de Kerstman en hij kent iedereen dus ook jou, bij naam.
Kom toe pak het pakje uit;” zeg ik terwijl mijn ogen haar een zachte liefdevolle blik schenken.
Ik weet dat ze niet gewend is dat mensen aardig tegen haar doen.
Elisa aarzelt even en pakt dan het pakje uit.
Ze kijkt naar de spiegel, waarna ze mij vragend aankijkt.
“Wat moet ik hier mee? Is het van mijn kapper, moet ik wat vaker in zijn spiegel kijken?”
Ik moet lachen om haar reactie en zeg:
“Elisa met je kapsel is niets mis.”
Kijk eens goed naar je spiegelbeeld.
Wat zie je dan?”
Ze kijkt me aan met een wantrouwende blik in haar ogen en vraagt:
“Van welke kerk bent u of wat wilt u verkopen?
Wat moet ik zien dan?”
Ik neem de spiegel van haar over en hou hem voor haar gezicht.
“Kijk eens goed Elisa naar wat je ziet.
Je ziet een verbitterde vrouw.
Maar kijk eens verder.
Kijk eens wat je allemaal hebt.
Je hebt een lief gezicht, een mooie bos haar.
Als je ogen zouden glanzen zou hun bijzondere kleur tot z'n recht komen.
Maar belangrijker nog, kijk eens naar binnen.
Achter jouw muur zie ik een zuiver hart.
Ik zie een vrouw die al haar hele leven lang ontzettend haar best doet maar niet tevoorschijn komt.
Dus lieve Elisa hoe kunnen anderen zien wie je bent als je zelf nog niet eens door je muur heen durft te kijken.”
Elisa zegt al die tijd niets en kijkt me alleen maar aan,
ik zie in haar ogen die nat worden, een onzekere blik.
“Je bent het waard om gezien te worden dame.
Wil je minstens één keer per dag in deze spiegel kijken en tegen jezelf zeggen:
Ik ben het waard!
Ik ben een goed en mooi mens en mag mezelf laten zien.”
Wetend dat dit op haar in moet werken, draai ik me om en loop weg.
Gelukkig kan ik me snel verplaatsen en bestaan tijd en afstand niet voor mij.
Files zijn mij onbekend, wat een geluk.
Ik ben in de buitenwijk van een stad aanbeland.
Het ene vrijstaande huis is nog mooier versierd en verlicht dan het andere.
In deze straat kent men geen armoede, tenminste geen financiële armoede.
Ik loop bij nummer 42 door het hek.
Blijkbaar heeft iemand me al gezien, de voordeur gaat open.
“Wat moet dat op mijn terrein?”; vraagt een barse stem.
“Goedenavond Jonathan, ik heb hier een cadeautje voor...... ;”
voor ik mijn zin kan afmaken zegt hij:
“Een cadeautje, van wie?
Ik verwacht geen cadeautje en ik hoef het ook niet.”
Ik leg mijn hand op zijn schouder en zeg rustig:
“Het is van de Kerstman.
Ik zou het fijn vinden als je het uitpakt.”
Mijn zachte doordringende blik helpt een handje.
Hij kijkt me nors aan maar pakt toch het cadeautje aan.
Jonathan rukt het papier er af en kijkt me vragend aan als hij het spiegeltje ziet.
“Kijk eens in de spiegel naar wat je ziet.”
De man kijkt me aan en bijt me toe:
“Neem een ander in de maling joh.
Ik weet toch wel wie ik zie als ik in de spiegel kijk.”
Ik pak het spiegeltje uit zijn hand en zeg:
“Nee dat weet je niet.
Je kijkt door een waas naar jezelf, met een roze bril wellicht.
Je ziet een man die succesvol is in zaken.
Een man die huizen bezit en grote reizen kan maken.
Een man die dure auto’s kan rijden.
Maar je ziet niet dat deze man meedogenloos is in het zaken doen.
Jonathan je ziet niet hoezeer je kinderen je aandacht missen.
Om over je vrouw maar te zwijgen.”
Ik zie Jonathan’s gezicht rood worden als hij zegt:
“Ik doe het voor mijn kinderen zodat zij kansen krijgen in hun jeugd.
Kansen die ik niet kreeg.”
Ik breng een vinger naar mijn lippen om hem het zwijgen op te leggen.
“Ik ben nog niet klaar Jonathan.
Waar is die jongen van vroeger gebleven?
De Jonathan die om zijn familie gaf, die het opnam voor de zwakkeren.
Kijk eens goed in de spiegel naar de man die zich laat leiden door geld en bezittingen.
Wil je vanaf nu elke dag in de spiegel kijken tot je de Jonathan van vroeger weer ziet?
Dat is de Jonathan die de echte rijkdom heeft, de rijkdom die duurt tot in de Eeuwigheid.
Dag Jonathan, Zalig Kerstfeest voor jou en je familie.”
Jonathan zegt niets als ik me omdraai, ik weet dat het niet vaak voorkomt dat hij niets te zeggen heeft.
Jonathan heeft altijd het laatste woord, dit keer heb ik het laatste woord.
Het laatste cadeautje ga ik bij Fiona brengen.
Het duurt even voor ze de deur open doet.
Haar in de war, makkelijke kleding aan dat is mijn eerste indruk van haar.
“Dag Fiona dit is een kerstcadeautje voor jou ;” zeg ik als ik haar het cadeautje geef.
“Van wie is dat, ik krijg nooit cadeautjes.
Waar heb ik dat aan nou aan verdiend?”
“Blijkbaar ben je het waard lieve Fiona.
Pak het maar eens uit.”
Voorzichtig pakt Fiona het spiegeltje uit.
Beleefd als altijd zegt ze: “Dank u wel.”
Ik kijk haar doordringend aan als ik mijn hand op haar schouder leg.
“Lieve Fiona, kijk eens naar je spiegelbeeld.
Wat zie jij? Wie zie jij?
Jij ziet iemand die zich eenzaam voelt, iemand die niet de moeite waard is.
Iemand voor wie anderen niets doen.
Jij ziet iemand die er niet toe doet.
Ga jezelf eens zien zoals je bent:
Een trouwe lieve vriendin die voor iedereen klaarstaat.
Iemand met een helder verstand.
Een vrouw die leeft vanuit haar hart.
Er houden zoveel mensen van jou.
Ga nu eens van jezelf houden Fiona, pas dan kan de liefde van de anderen jouw hart bereiken.
Vraag ook eens om hulp of raad aan anderen.
Je wilt het altijd maar alleen oplossen en alleen doen.
Je bent niet zwak of mislukt als je hulp vraagt”
Ik kijk haar al die tijd aan en zie dat haar ogen zich vullen met tranen.
Ze zegt geen woord, ik pak haar vast en geef haar een knuffel.
“Die had je nodig lieve kind.
Geloof in jezelf.
Wil je me beloven dat je elke dag in deze spiegel kijkt en tegen jezelf zegt:
Ik hou van je!”
Ik plant een kus op haar voorhoofd en loop weg.
Als ik me omdraai zie ik dat ze met de mouw van haar shirt haar tranen weg wrijft.
Voor vanavond zit mijn taak op aarde er op.
Wanneer ik weer terug ben in de warmte en het licht van daar waar ik thuis hoor, kijk ik naar Elisa, Jonathan en Fiona over een jaar.
Ik zie Elisa omringt door vrolijke mensen, op haar mooie bos haar een kerstmuts.
Elisa straalt en voelt zich rijker dan ooit met zoveel liefde om zich heen, nog niet helemaal beseffend dat de grootste rijkdom is dat
zij geleerd heeft zichzelf de moeite waard te vinden.
Dit besef bracht haar al veel.
Ze graait in haar tas en haalt er het spiegeltje uit dat ik haar een jaar geleden gaf.
Ze kijkt er in, ik kijk haar aan vanaf de spiegel en geef haar een knipoog.
Elisa kijkt verward om zich heen en kijkt naar het glas in haar hand; “Zou ik te veel gedronken hebben;” vraagt ze zich af.
Ik strijk nog even met mijn hand over haar gezicht.
Het lijkt haar nog meer te verwarren.
Ze kijkt nog eens in het spiegeltje, er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht als ze de woorden leest:
"Je bent het waard!
Je bent een goed en mooi mens en mag jezelf laten zien.
Fijne Kerstdagen.”
Elisa staat er al heel anders in dan een jaar geleden.
Fijn dat ze iets met mijn boodschap is gaan doen en aan zichzelf is gaan werken.
En Jonathan waar zou hij zijn op Kerstavond?
Het duurt even eer ik hem in de drukte zie staan.
Hij staat in een kraampje op een plein waar vuurkorven branden en kerstmuziek klinkt.
Hij is druk bezig met het uitdelen van bekers met warme chocolademelk.
Zijn vrouw deelt kerstpakketten uit aan de mensen die naar het plein gekomen zijn.
Als Jonathan naar haar kijkt, straalt hij trots en liefde uit.
Hun kinderen maken kerststukjes met de kinderen die met hun ouders meegekomen zijn.
Ik weet wie de mensen zijn, zij hebben het financieel niet breed.
Jonathan ondersteunt hen en niet alleen met Kerstmis.
Volgend jaar gaat hij projecten opstarten om hen structureel te helpen om hun zaken weer op de rit te krijgen.
Jonathan voelt zich rijk.
Hij pakt het spiegeltje uit zijn zak en krijgt vochtige ogen als hij de woorden leest:
“Deze rijkdom duurt tot in de Eeuwigheid.
Fijne Kerstdagen”
Dan rest nog Fiona.
Ik zie haar op een trap staan druk bezig om een grote kerstboom op te tuigen.
Haar haar zit leuk en ze ziet er verzorgder uit dan vorig jaar.
Ze roept naar iemand: “de kaarsen moeten nog op de tafels gezet worden en vraag meteen even of iemand de kerst cd’s opzoekt.”
Fiona regelt alles voor de kerstviering in de zorginstelling waar ze werkt, voorheen deed ze dat altijd alleen dit jaar heeft ze collega’s om hulp gevraagd.
Het kost haar nog wel wat moeite om dingen uit handen te
geven, maar ze glundert wanneer een collega zegt:
“Fioon je hebt het ook dit jaar weer prima voor elkaar, het wordt weer heel sfeervol.”
Dat is waar Fiona zo naar snakt, naar waardering.
Ze heeft nog wel wat stappen te nemen eer ze onvoorwaardelijk van zichzelf houdt, maar ik zie hoe ver ze het afgelopen jaar al is gekomen.
Ik ben trots op haar.
Ze komt even van de trap af en loopt naar haar jas, uit de zak haalt ze het spiegeltje.
Het lijkt wel alsof het spiegeltje haar roept.
Ik steek ter goedkeuring mijn duim op als ze me in de spiegel ziet.
Ze kleurt als ze de woorden leest:
“Je houdt van jezelf.
Fijne Kerstdagen.”
Ik kan met een tevreden gevoel terug kijken op en vooruit kijken naar mijn missie op aarde op deze mooie Kerstavond.
Zoek je iemand die jou een spiegel voorhoudt en je laat zien aan welke blokkade(s) je mag werken maar jou ook je positieve kanten en talenten laat zien?
Durf jij in die spiegel te kijken?
Youve Lifecoaching en Mediumschap kan je die spiegel voorhouden.
In een paar sessies kan veel bereikt worden.
Ook via een reading kun je inzichten krijgen die als navigatie kunnen dienen.
Voor meer informatie over beide kun je terecht op de website.
Of stuur een e-mail.
©Carola
Youve Lifecoaching en Mediumschap
Op zoek naar je kracht? Youve zoekt mee!
Carola van Haaften is medium, gediplomeerd Life Coach en ervaringsdeskundige angstaanvallen.
Door haar levenservaring en mediamieke gave is zij in staat mensen te begeleiden in hun zoektocht naar
zichzelf en hen inzichten en tools te geven om naar hun kern en innerlijke kracht te gaan.
Over haar ervaringen met angstaanvallen schreef zij het veel gelezen blog 'Kun je van je angst afkomen?'
Zij heeft haar eigen praktijk als medium en Life Coach in Delft:
Youve Lifecoaching en Mediumschap
Youve is een samenvoeging van You en Have, dit staat voor:
JIJ HEBT alles in je om een krachtig persoon te worden.